Vivamos como galegos! (bueno...)

Un amigo andaluz ensinoume este anuncio antonte e ata hoxe non reparei na complexidade coa que o pensaron. Non é un retrato costumista e nin soamente reivindicativo das bondades da personalidade galega, senón tamén dos rasgos característicos que lastraron o noso desenvolvemento durante décadas.

Fronte ás reinvidicacións positivas, a única frase en castelán é a de "a por el quinto metro del día". Ben seguro que en Galiza iso non nos pasa nin nos ha pasar en cincuenta anos. Mexan por nós...

Aínda así, e aínda sen ser tan orixinal e de beber de inspiracións variadas, agradécese ben oír falar das bandeiras da razón absoluta ("vas caer") e a do optimismo por natureza ("bueno") por nós mesmos e fuxindo dos galegos das escaleiras de media España e parvadas históricas coma esas.

O sentimento propio de comunidade segue aí e hoxe por fin imos decatándonos del: aínda que o dono de Gadis sexa pontés (tamén o foi o de Estrella Galicia), a ningún dos meus paisanos se lles ocorrería poñelo por diante da súa condición de galegos. Todo o contrario do que pasa noutros lugares.

Eu, polo de agora, vou seguir vivindo como galego... emigrado.